araf

büyüttüm çocuklarımı içimde..
bir yanım 5 yaşında bir yanım 25..
bir yanımın dizleri acıdı hep..
tek derdi paylaşamadığı oyuncakları oldu,
diğerinin kalbi acı verirken..
suskundu bazen ikisi de..bazen neşeli..
ama bazen öyle bir hal alırdı ki ruhum,
ne küçük bir kızın mutluluğunu hissedebilirdiniz toprakla oynadığı andaki,
ne de hayata yeni tutunan kızın, yeni keşiflerinin verdiği gururu..
işte araf derdim içimden o anda..
işte araftasın şimdi..
zaman gerekir bazen dönmek için eski ruhuna..ve sabır..
ama kaybetmezsin içindekileri asla..
yenilerini doğurursun her geçen gün..
bazen 45 bazen de 65 olurlar..
büyüler, acı verse de..
ta ki son nefesini göğe bırakıp özgür olacağın o gün gelene dek..

.dilarayucesoy.